Sözlükte EVRİM Nedir:
evrim:
1) olanakların içten dışa doğru gerçekleşmesi.
2) başlangıçta belirtisiz olarak bulunan bir ilkenin yavaş yavaş kendini gerçekleştirip gelişmesi ve sonunda oluşarak ortaya çıkması.
3) bir ereğe doğru sürekli olarak adım adım ilerleyen ve kendi içinden oluşan değişme. (dış nedenlerle belirlenmiş bir değişmenin karşıtı.)
4) ne belli bir anlamla belirlenmiş olarak, ne de bir ereğe yönelmiş olarak yavaş ve basamak basamak oluşan (değişim, dönüşüm).
5) biçim almamıştan, az belirgin olandan biçim almışa, tam belirgin olana giden değişim.
6) yavaş ve sürekli ya da sıçramalı, atılımlı olarak bir biçimden öbür biçime, bir türden öbür türe giden değişim (dönüşüm).
7) tanrının kendisini dünya olarak gerçekleştirmesi (nicolaus cusannus'ta, panteizmde).
8) (insan yaşamı ve tarihinde)
a. belirsiz nedenlerden çıkan bireysel, organik bir gelişme. (aydınlanmanın karşıtı olarak romantizmde görülür.)
b. birliğin, birbirlerini dışarıda bırakan karşıtlara bölünmesi yoluyla kendiliğinden oluşan eytişimsel bir devinim; bu karşıtlar daha yüksek bir birlikte ortadan kaldırılarak birleştirilirler; bu birlikten de yeni yeni karşıtlar çıkar. (alman idealizminde, özellikle hegel'de )
c. gelecekteki bir ereğe doğru usa uygun ilerleme süreci.
d. bulucu, sınayıcı, yeni yaratıcı oluş (nietzsche ve bergson'da).